Ο Μπρούνο έχει τον κλασσικό χαρακτήρα των ανθρώπων της Νάπολης, που διατηρείται ακόμη και σήμερα. Είναι πολύ δύσκολο να συγκρατηθούν, από πολιτική άποψη και αμέσως μιλούν, τα λένε «έξω από τα δόντια». Σ' εκείνη την ιστορική εποχή, το να μιλάει και να δρα κανείς ανοικτά, ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο. Και ο Τζ. Μπρούνο αρχίζει να μιλά και να γράφει για τα κλασσικά θέματα. Αντλεί από εκείνα τα φιλοσοφικά κλασσικά κείμενα, έννοιες και αντιλήψεις που ήταν εντελώς ξένες προς την χριστιανική θρησκεία. Για παράδειγμα, ισχυρίζεται στα γραπτά του, ότι όλα τα άστρα στον ουρανό και η γη ακόμα είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί. Γράφει για την ύπαρξη ευφυΐας σε άστρα του ουρανού και ότι πολλά άστρα μπορεί να κατοικούνται από νοήμονα όντα.
Στον γεωμετρικό τομέα προοδεύει πάρα πολύ και προπορεύεται της εποχής του, ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχει ο τέλειος κύκλος και ότι ο χώρος ο ίδιος είναι καμπυλοειδούς μορφής.
Το άθροισμα όλων αυτών των ιδεών είναι πραγματικά εκρηκτικό για την εποχή που ζούσε. Να έχουμε υπόψην ότι δεν ήταν διπλωμάτης και πολιτικός στις εκφράσεις του, αλλά εκφραζόταν με αυθορμητισμό. Έτσι αναγκάζεται να φύγει από την Νάπολη και από τηv Εκκλησία, Σκέφτεται ότι ίσως οι Διαμαρτυρόμενοι, οι καλβινιστές, να είναι πιο ανοιχτοί σε τέτοιες ιδέες. Πηγαίνει στην σημερινή Ελβετία, αλλά βρίσκει ότι είναι τόσο κλειστοί όσο και οι καθολικοί και μόλις που απέφυγε την πυρά. Φεύγει και από κει. Για κάποιο χρονικό διάστημα χάνουμε τα ίχνη του. Μερικοί λένε πως ταξίδευσε στην Ανατολή. Αλλά τί εννοούμε λέγοντας Ανατολή; Ανατολή μπορεί να είναι η Αίγυπτος, η Τουρκία, η Ινδία, n Κίνα. Δεν έχει διευκρινισθεί αυτό. Απλώς για 5-6 χρόνια εξαφανίζεται από την Ευρώπη. Όταν επιστρέφει του προσφέρουν έδρες σε διάφορα πανεπιστήμια της Ευρώπης, στην Πράγα, το Λονδίνο, το Παρίσι κλπ. Αλλά τώρα ο Μπρούνο γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος από πριν διότι στις διάφορες θεωρίες ελληνιστικού τύπου που είχε μάθει τώρα έχει προσθέσει και την παλιά παραδοσιακή μαγεία. Ο ορισμός του για την μαγεία είναι αυτός που θα μπορούσε να δώσει οποιοσδήποτε κλασσικός φιλόσοφος. Λέει ότι n μαγεία δεν είναι τίποτα το υπερφυσικό. Είναι απλώς ένα φαινόμενο που n επιστήμη στην σημερινή της φάση εξέλιξης δεν μπορεί να αναλύσει ούτε να εξηγήσει. Κάτι το οποίο είναι εντελώς ορθολογιστικό. Σήμερα αυτό δεν φοβίζει κανέναν. Δεν τρομάζει κανέναν και γίνονται πολλές μελέτες για παραψυχολογία ή για τις μαγικές - μυητικές τελετές που έχουν οι παραδοσιακοί λαοί στην Αφρική, στην Ωκεανία, στην Ασία και σε άλλα μέρη. Αν π.χ. ένας άνθρωπος μιλάει από ένα μικρόφωνο και n ένταση της φωνής του πολλαπλασιάζεται και μοιάζει σαν γίγαντας, θα θεωρείτο σαν ένα μαγικό φαινόμενο στην αρχαία Σουμερία 5000 χρόνια πριν. Για μας αυτό δεν είναι ούτε θαύμα ούτε μαγεία. Είναι ένα φαινόμενο τεχνολογικό με βάση τον ηλεκτρισμό. Αλλά βέβαια, ακόμη δεν είμαστε σε θέση να ορίσουμε πραγματικά τί είναι ο ηλεκτρισμός. Με τον τρόπο ζωής που κάνουμε όμως, αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μπορούμε να κάνουμε χρήση των πραγμάτων κι ας μην ξέρουμε τί ακριβώς είναι τα πράγματα.
Δεν ξέρουμε ακριβώς τί είναι το φως. Ο σημερινός άνθρωπος δεν αναρωτιέται τι είναι το φως αλλά για την συμπεριφορά του φωτός. Σήμερα έχουμε τηv αλλοτρίωση των συμπεριφορών. Δεν αναρωτιόμαστε για την ουσία των πραγμάτων. Σε κείνη την εποχή όμως ο Μπρούνο επηρεαζόμενος από τους Προσωκρατικούς και από την κλασσική φιλοσοφία θα αναρωτηθεί για την ουσία και την πραγματικότητα όλων των φαινομένων. Και ακόμα, φαίνεται ότι ήταν κάτοχος του περιεχομένου ορισμένων απόκρυφων, άγνωστων κειμένων από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ή της Περγάμου και ήταν σε θέση να μπορεί να κατασκευάσει ένα είδος υπολογιστή. Θα το παρουσιάσει σαν μια μηχανική συσκευή μνημοτεχνίας. Φαίνεται όμως ότι η απόδοση αυτής της συσκευής βρισκόταν σε άμεση σχέση με την ικανότητα του χειριστή, στο να μπορεί να συγκρατεί ορισμένες έννοιες, να μπορεί να έχει μια ικανότητα μνήμης. Δεν είμαστε βέβαιοι. αν ήταν μια μηχανή, αν και επρόκειτο για τέτοια.
Ο Τζορντάνο Μπρούνο θα μιλήσει για τον άνθρωπο σαν μέρος ενός ζωντανού σύμπαντος, ενός ζωντανού όλου. Γι' αυτό μπορούσε να ενεργοποιήσει αυτό το σύστημα ειδικής μνημοτεχνίας. Μπορεί για παράδειγμα να διαβάσει ένα ολόκληρο βιβλίο μόνο μια φορά και μετά να το θυμάται απ' έξω τέλεια. Σήμερα θα αποδίδαμε αυτό το φαινόμενο σε μια υπερφυσική μνήμη ή σε 'κάποιο ειδικό σύστημα υπολογιστή. Αλλά εκείνη την εποχή το φαινόμενο αυτό το θεώρησαν αμέσως σαν δαιμονική μαγεία. Και ίσως φαίνεται παράλογο ή ψέμα. αλλά αυτό ακριβώ το στοιχείο της συσκευής για την μνημοτεχνία, που ίσως το πήρε από αρχαία Αλεξανδρινά κείμενα, είναι που θα τον οδηγήσει σε ένα φριχτό θάνατο. Ο Μπρούνο θα θεωρήσει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να γνωρίζουν αυτό το σύστημα, αυτό το μυστικό, γιατί μερικοί ίσως το χρησιμοποιούσαν για κακούς σκοπούς. Πρώτα θα έπρεπε να δοκιμαστούν με ειδικές δοκιμασίες, πνευματικές, πριν να μπορούν να φτάσουν στο σημείο να κατέχουν αυτό το σύστημα μνημοτεχνίας.
Όπως μπορούμε να φανταστούμε, στα διάφορα πανεπιστήμια όπου δίδασκε του απαιτούσαν να διδάσκει αυτό το σύστημα, αλλά ο Μπρούνο αρνιόταν. Και τότε αρχίζει μια οδοιπορία που στην πραγματικότητα είναι μια καταδίωξη σε όλη την Ευρώπη, επειδή σε κάθε μέρος απαιτούσαν να διδάξει το σύστημα της μνημοτεχνίας και καθώς δεν δεχόταν αναγκαζόταν να φεύγει συνέχεια. Αντίθετα με τον Γαλιλαίο, δεν θέλει να ζητήσει συγνώμη για τις γνώσεις αυτές, επειδή θεωρεί ότι είναι αλήθειες και ότι δεν είναι αντίθετες αλλά συμβαδίζουν με την θρησκευτική πίστη που μπορεί να έχει ο καθένας. Φτάνει στο σημείο να πει ότι τα ιερά βιβλία της εποχής, όπως η Βίβλος και το Κοράνι του ισλαμισμού δεν μπορούν να παρθούν κατά γράμμα. Είναι βιβλία γραμμένα με συμβολικό τρόπο που απευθύνονται στον λαό και δεν έχουν εντελώς φιλοσοφικό περιεχόμενο, γιατί χρησιμοποιούν παραβολές με· σκοπό να εξηγήσουν τις αλήθειες με κατανοητό τρόπο στον λαό. Βέβαια ο πάπας της εποχής εκείνης, ο Πίος ο 5ος , ήταν αλχημιστής και ασχολιόταν με διάφορες τέχνες τέτοιου είδους. Παρ' όλα αυτά ο Μπρούνο είχε ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής.
Όταν πεθαίνει ο Πίος ο 5ος ξεκινάει πραγματικό κυνηγητό για τον Μπρούνο και αρχίζει μια μεγάλη καταδίωξη σε όλη την Ευρώπη. Ανάμεσα στα ταξίδια του θα φτάσει κάποια στιγμή στην Βενετία όπου ένας μαθητής του, τον προδίδει και τον καταγγέλλει στην Ιερά Εξέταση.
Η Ιερά Εξέταση λειτουργούσε περίεργα. Ήταν .πάρα πολύ σκληρή και ωμή αλλά χρειαζόταν κάποιος να κάνει μια επίσημη καταγγελία. Φαινομενικά ήταν πολύ νομοταγής. Αν δεν υπήρχε εθιμοτυπική και νόμιμη καταγγελία δεν μπορούσε να δράσει. Ένας Ενετός ευγενής κάνει τότε την επίσημη καταγγελία. Ο-Μπρούνο φιλοξενούνταν στο σπίτι αυτού του ευγενή όταν κάποια στιγμή ήρθαν αξιωματούχοι της Ιεράς Εξέτασης και τον συνέλαβαν.
Οδηγείται στις φυλακές Πιόμπι στην Ρώμη με σκοπό να αρνηθεί τα λεγόμενά του και να ζητήσει συγνώμη για τις απόψεις του. Σύμφωνα με μερικές εκδοχές οι Πιόμπι ήταν στο ψηλό μέρος του ανακτόρου της Ιεράς Εξέτασης γιατί εκεί είναι το μολύβι στα ταβάνια. Τώρα η πιο αποδεκτή εκδοχή είναι ότι ήταν φυλακές υπόγειες και γι' αυτό ονομάστηκαν έτσι.
Αυτές οι υποβρύχιες φυλακές, ήταν φτιαγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε όταν τα κύματα της θάλασσας χτυπούσαν πάνω στο ταβάνι να προκαλούν μεγάλη αντήχηση και μεγάλη δόνηση, που μπορεί να τρελάνει σε λίγο καιρό οποιονδήποτε άνθρωπο. Οι πόρτες δεν άνοιγαν, αλλά από κάτω είχαν μια εγκοπή απλά για να μπορεί να περάσει η τροφή. Δεν είχαν παράθυρα αφού ήταν κάτω 'από την θάλασσα. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο συνεχόμενος θόρυβος των κυμάτων της θάλασσας. Ο συνεχής θόρυβος και n υγρασία, δίνουν μια τρομερή αίσθηση πίεσης και αιχμαλωσίας.
Ο Μπρούνο κάθισε επτά χρόνια σ' αυτή την φυλακή. Έχασε την ομιλία του και μετατράπηκε σ' ένα είδος κτήνους με μακριά μαλλιά και νύχια, επειδή κανένας ποτέ δεν τον είχε επισκεφθεί και περιποιηθεί. Το σχέδιο της Ιεράς Εξέτασης ήταν να τον παρουσιάσει στη Ρώμη στο δικαστήριο σαν ένα είδος τρελού ή κτήνους που βέβαια δεν μπορούσε να μιλήσει και να εκφραστεί.
Σύμφωνα με μάρτυρες, όταν βγήκε από την φυλακή στην Βενετία ήταν πραγματικά ένας υπάνθρωπος που ούτε καν μπορούσε να κρατηθεί όρθιος και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Αλλά τότε n Ι. Εξέταση έκανε ένα λάθος. Του έδωσε περιθώριο οκτώ μέρες για να παρουσιαστεί στο δικαστήριο στη Ρώμη και να γίνει n ανάκριση. Η πνευματική δύναμη του Τζορντάνο Μπρούνο ήταν τόσο μεγάλη που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα απέκτησε πάλι ανθρώπινο παρουσιαστικό. Ξαναβρήκε την ομιλία του και είπε στο δικαστήριο «εσείς τρέμετε περισσότερο που με δικάζετε παρά εγώ που ακούω.» Αυτή η αντίδρασε θεωρήθηκε σαν ένα είδος σατανικής πράξης και καταδικάστηκε να καεί στην πυρά ζωντανός. Στις 17 Φεβρουαρίου του έτους 1600, ανάμεσα στις γιορτές που γίνονταν για τον διορισμό του καινούριου Πάπα, ο Τζ. Μπρούνο θα καεί στην πυρά ζωντανός στο «Κόμπο ντι φιόρυ στη Ρώμη, μαζί με πολλά από τα βιβλία του. Το Κάμπιο ντι Φιόρι είναι μια πλατεία που πουλάνε λουλούδια τις Κυριακές. Αφού τον κάψανε ζωντανό, το βράδυ σκόρπισαν τις στάχτες του στις τέσσερις κατευθύνσεις του ανέμου. Ο μηχανισμός εκφοβισμού ήταν πολύ δυνατός. Το όνομα του Μπρούνο δεν αναφέρεται σχεδόν πουθενά στα επόμενα 100-150 χρόνια. Πράγματι είναι τον περασμένο αιώνα, την εποχή του Γαριβάλδη, με την αναγέννηση του Ιταλικού εθνικισμού, που το πρόσωπο του Τζ. Μπρούνο θα ξαναεμφανιστεί σαν μάρτυρας της ελεύθερης σκέψης και του πνεύματος.
Στο μέρος που πέθανε σήμερα υψώνετε ένα μεγάλο μπρούτζινο άγαλμα. Υπήρξε ένας πολύ μυστηριώδης άνθρωπος που θα ήταν πολύ δύσκολο να τον ορίσουμε με λίγα λόγια, αλλά είχε κάτι που στους Ακροπολιτανούς φιλοσόφους είναι πολύ συμπαθητικό: Ήξερε να ζει και να πεθαίνει για τις ιδέες του. Δεν υποχώρησε μπροστά στο φόβο, ούτε των βασανιστηρίων ούτε του θανάτου. Χάρη στους διαλόγους του, μερικές φορές περίπλοκους όπως το δείπνο των σταχτών, αντιλαμβανόμαστε αυτή την βαθιά γνώση που είχε για τον αρχαίο κόσμο και κυρίως για τους Έλληνες φιλοσόφους. Γι' αυτό του αποδίδουμε ένα συμβολικό φόρο τιμής, σαν φιλόσοφο και σαν άνθρωπο.
Μπορεί κάποια μέρα, που ίσως δεν είναι πολύ μακρινή, να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μοιάζουν με τον Τζορντάνο Μπρούνο, που θα ζήσουν και θα πεθάνουν για τις ιδέες τους. Θα καταλάβουν ότι n Φιλοσοφία δεν είναι μια απλή ύλη σε ένα πανεπιστήμιο αλλά είναι μια στάση, ένας τρόπος ζωής, έτσι όπως ακριβώς το είχαν αντιλήφθη οι μεγάλοι κλασσικοί συγγραφείς. Ο Σωκράτης, για παράδειγμα, ενώ θα μπορούσε να. διαφύγει στην Αλεξάνδρεια προτίμησε να πάρει το κώνειο. Ο Τζ. Μπρούνο ενώ θα μπορούσε να είχε μείνει στην Ανατολή η σε κάποιο ασφαλές μέρος, προτίμησε να συνεχίσει, να διαδώσει τις ιδέες του και να κατευθυνθεί προς τον θάνατο. Υπάρχει μια μυστηριώδης ένωση ανάμεσα σ' αυτούς τους ανθρώπους που βάζουν τις ιδέες τους μπρος στον θάνατο. Και αυτό το μυστήριο αναπόφευκτα μας έλκει.