ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ
Πάνω σ’ αυτό το θέμα υπάρχει η πιο ποικίλη βιβλιογραφία από την εποχή των Graves (1637) και Ισαάκ Νιούτον μέχρι σήμερα που καλύπτει ένα πλατύ φάσμα των πιο περίεργων και αντιφατικών θεωριών. Για παράδειγμα, μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες δεν συμφωνούσαν για τα πραγματικά μέτρα της Μ Πυραμίδας. Η αλήθεια είναι ότι κάθε ερευνητής έβγαζε διαφορετικά μέτρα και μοίρες προσανατολισμού εξαιτίας της ατέλειας των μετρικών συσκευών και της κατεστραμμένης βάσης του μνημείου που σκεπαζόταν από άμμο και πέτρες. Κάποια στιγμή, με τα σύγχρονα όργανα και τη βοήθεια της αιγυπτιακής υπηρεσίας αρχαιοτήτων που καθάρισε τη βάση, μπορέσαμε επιτέλους να έχουμε με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια τα αληθινά της μέτρα. Ακόμη και ο θεοδόλιθος του Φλίντερς Πέτρι, ερευνητή που έκανε τις πιο ολοκληρωμένες γαιοδετικές και μετρικές μελέτες στη Μεγάλη Πυραμίδα σε επιστημονικό επίπεδο στις αρχές του αιώνα μας, αναγνώρισε την αδυναμία τόσο του ίδιου όσο και των οργάνων του μπρος στη φανταστική ακρίβεια των μνημείων που μετρούσε. 
Τριάντα περίπου χιλιόμετρα από το Κάιρο, η Μεγάλη Πυραμίδα δεσπόζει στο οροπέδιο της Γκίζας μονομαχώντας με το χρόνο και προκαλώντας μας να αποκαλύψουμε το βαθύ μυστήριό της. Φυλαγμένες από τη μεγάλη Σφίγγα, η Μεγάλη Πυραμίδα μαζί με τις άλλες δυο μικρότερες, του Χεφρίνου και του Μυκερίνου και άλλες πολύ μικρότερες τριγύρω, εξακολουθεί ακόμα να αποτελεί το μεγαλύτερο τεχνολογικό αίνιγμα του αρχαίου κόσμου. Για λόγους έκτασης του άρθρου δεν θα επεκταθούμε πολύ πάνω σ’ αυτό το θέμα, παραπέμπουμε όμως τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη στο τεύχος 34 του περιοδικού μας, στο οποίο έχει δημοσιευτεί ένα ολόκληρο άρθρο γι’ αυτά.
Θα τονίσουμε όμως ορισμένα σημεία εξαιρετικού ενδιαφέροντος.
Κατά καιρούς, από την αρχή της εμμονής των επιστημόνων για τις πυραμίδες, πριν 200 χρόνια, με τις πρώτες Ναπολεόντιες μελέτες, διατυπώθηκαν διάφορες θεωρίες σχετικά με το σκοπό κατασκευής της Μ. Πυραμίδας: Ότι ήταν μια πέτρινη βίβλος γεμάτη προφητείες και αστρονομικές γνώσεις (Morton Edgar Lagrange), ότι ήταν ένα αστρονομικό τηλεσκόπιο, ένας ενεργειακός συσσωρευτής, μια μακέτα του ηλιακού συστήματος, ένας Άτλας του κόσμου, ένα κέντρο κωδικοποίησης των απόλυτων μετρικών συστημάτων, ένα βιβλίο τέλος υψηλών μαθηματικών και γεωμετρικών γνώσεων κρυπτογραφημένο πριν χιλιάδες χρόνια. Κατά καιρούς επίσης αυτές οι θεωρίες καταρίφθηκαν από άλλες και ξαναζωντάνεψαν με ανανεωμένα επιχειρήματα. Έτσι έχουμε το παράδειγμα του Φ. Πετρί που ενώ ξεκίνησε τις έρευνές του, για να διαψεύσει τις θεωρίες του Πιάζι Σμίθ σχετικά με την υψηλή επιστημονική και τεχνολογική γνώση των αρχαίων Αιγυπτίων, το μόνο που κατάφερε ήταν να ανακαλύψει νέα στοιχεία που επιβεβαίωναν αυτές. Ναι, γκρέμισε τις θεωρίες του Σμιθ σχετικά με προφητείες και τις περίεργες μονάδες μέτρησης των Αιγυπτίων, αλλά επαλήθευσε και αποκάλυψε πολύ σημαντικότερα στοιχεία από επιστημονική άποψη.
Εν συντομία, μπορούμε να αναφέρουμε ενημερωτικά μερικά από τα στοιχεία και δεδομένα που η σύγχρονη επιστημονική έρευνα έχει επαληθεύσει από όλες τις προτάσεις και τις ποικίλες θεωρίες που προτάθηκαν κατά καιρούς.
Στη Μεγάλη Πυραμίδα υπάρχουν τρεις κύριες μετρικές ιδιότητες:
1. Η περιφέρεια με ακτίνα ίση με το ύψος της πυραμίδας έχει ίδιο μήκος με την περίμετρο της βάσης της. Πρόκειται λοιπόν για τον τετραγωνισμό του κύκλου.
2. Το τετράγωνο που σχηματίζει το ύψος της πυραμίδας έχει ίδιο εμβαδόν με το καθένα από τα τρίγωνα που αποτελούν τις πλαϊνές έδρες.
3. Η διαίρεση του ύψους ενός τριγώνου των πλαϊνών πλευρών δια το μισό της βάσης του ίδιου τριγώνου ισούται με την χρυσή τομή ή Φ.
Ήδη, ο Ηρόδοτος τα έχει αναφέρει. Δεν έδωσε όμως την πρέπουσα σημασία σε ένα στοιχείο με σημαντικές συνέπειες για την κατανόηση του επιστημονικού επιπέδου των Αιγυπτίων. Ο μαθηματικός συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών μας οδηγεί, κατά τον Λάθερ σε μια έκφραση για τον αριθμό π σε σχέση με το Φ, που θεωρεί εξαίσια Φ=(4/π)2. Έτσι η αξία των αριθμών π και Φ που συναντάμε στη Μεγάλη Πυραμίδα είναι πολύ πιο ακριβής από αυτές που βρίσκουμε σε μεταγενέστερη εποχή, όπως στο μαθηματικό πάπυρο του Rhind, γεγονός που ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη της αντεξελικτικής πορείας της αιγυπτιακής επιστήμης καταρρίπτοντας το θετικιστικό δόγμα της "συνεχόμενης προόδου" ή γραμμικής ανάπτυξης. 
Επίσης, κατά τον Α.Πόσαν η Μεγάλη Πυραμίδα, εκτός από ηλιακό κέντρο μύησης και ενεργειακός συσσωρευτής, περιείχε σε μακέτα τα μέτρα της γήινης σφαίρας: η κλίση της ισούται με τον αριθμό π, η κοιλότητα των εδρών της επιτρέπει τον προσδιορισμό των ισημεριών με λάθος 12 μόνο ωρών, ο γνώμονας της κορυφής το χειμερινό ηλιοστάσιο, καθώς και το αληθινό ηλιακό μεσημέρι με τις ώρες . Περιείχε επίσης τη γνώση για την περίοδο περιστροφής της γης γύρω από τον άξονά της και την κλίση του. Ο Δρ. Αλβάρεθ Λοπέθ αποδεικνύει επίσης ότι γνώριζαν την απόσταση από τον ήλιο, τη γωνιακή επιτάχυνση της γης στην τροχιά και άλλα αστρονομικά δεδομένα, που τεκμηριώνει άψογα στα σχετικά βιβλία του.
Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε μαζί με τον Πήτερ Τόμπκινς να πούμε ότι δεν είναι δυνατόν τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις μετρήσεις να είχαν μπει στο μνημείο τυχαία. Οι αρχαίες αιγυπτιακές μονάδες μέτρησης αποκαλύπτουν μια αφάνταστη τελειότητα στη Μεγάλη Πυραμίδα. Οι μετρήσεις αυτές, μετά από υπολογισμούς και αναγωγές στις σύγχρονες μονάδες μέτρησης, απέδειξαν ότι η πελώρια αυτή κατασκευή είναι μια έκθεση προηγμένης τεχνολογίας.
Το αινιγματικό σε όλα αυτά δεν είναι ακριβώς το ότι οι Αιγύπτιοι είχαν τέτοιες υψηλές γνώσεις, γιατί, κακά τα ψέματα, τις έχουμε και εμείς σήμερα. Το αίνιγμα είναι πως τις απέκτησαν και πως κατόρθωσαν να εκτελέσουν τα θαυμαστά μεγαλουργήματα τους, χωρίς, υποτίθεται, να διαθέτουν τα τεράστια τεχνολογικά μέσα που έχουμε εμείς σήμερα, στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Πώς ένας πολιτισμός στην αυγή της ιστορίας, μόλις αναδυόμενος υποτίθεται από τη νεολιθική εποχή, ήταν σε θέση να υπολογίσει με ακρίβεια αστρονομικά και γαιοδετικά δεδομένα, τα οποία ο δικός μας πολιτισμός μόλις και μετά βίας κατάφερε να αποκτήσει τους δυο τελευταίους αιώνες;
Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στην αντίφαση που υπάρχει μεταξύ της αρχαιολογικής και της τεχνολογικής έρευνας. Δηλαδή, κατά την επίσημη αρχαιολογική άποψη, η έλλειψη ευρημάτων και αναφορών για μηχανήματα, εργαλεία και τεχνολογικές μεθόδους των Αιγυπτίων δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι η αρχαία Αίγυπτος δεν διέθετε ούτε υψηλή τεχνολογία ούτε προηγμένη επιστήμη. Από την άλλη όμως, η ανάλυση των μνημείων της αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Η αντίφαση είναι φανερή, γιατί σύμφωνα με μια βασική αρχή της επιστημολογίας, δεν μπορούμε να αποδεχθούμε κάτι χωρίς τεκμήρια, χωρίς ευρήματα. Και αφού λοιπόν δεν βρέθηκαν μηχανήματα στην Αίγυπτο, ούτε υπάρχουν κλασικές αναφορές σ’ αυτά που να δικαιολογούν τέτοια μεγαλουργήματα, τότε… απλώς δεν υπήρξαν. Οι μόνες αναφορές είναι του Ηρόδοτου, που μιλάει για μηχανήματα τύπου γερανού, με τα οποία έφτιαξαν τις πυραμίδες… αλλά, ούτε αυτά βρέθηκαν. Και αν εξετάσουμε καλά το θέμα, σε περίπτωση που υπήρξαν, δεν μας αρκούν για να εξηγήσουμε πλήρως τις μεθόδους κατασκευής.
Εδώ είναι που βρίσκεται το μεγάλο μυστήριο, το αδιάβατο χάσμα μεταξύ των αρχαιολογικών δεδομένων και των τεχνολογικών αναλύσεων. Πρόβλημα που επιδεινώνεται, εφόσον οι αρχαιολόγοι αγνοούν συνήθως θέματα σχετικά με τη μηχανική και την τεχνολογία και οι μηχανολόγοι επιστήμονες αγνοούν τα αρχαιολογικά δεδομένα.
Παράλληλοι κόσμοι, που γεφυρώνονται μόνο με μια νέα θεώρηση, μια νέα αντιμετώπιση, πιο "ολιστική", ανεκτική και πραγματικά επιστημονική, χωρίς προκαταλήψεις.