ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Η κινέζικη γραφή

Η προέλευση της κινεζικής γλώσσας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Γράφεται με ιδεογραφικούς χαρακτήρες που δεν έχουν σχέση με την προφορά των λέξεων. Ένα λεξικό έχει περίπου 50 χιλιάδες χαρακτήρες. Ένα δισεκατομμύριο περίπου άνθρωποι μιλούν την γλώσσα στην Κίνα την Ταιβάν και στην Νοτιοανατολική Ασία.

Όλες οι γραπτές γλώσσες ξεκίνησαν σαν ιδεογραφικές (δηλαδή απλοποιημένες εικόνες αντιπροσώπευαν ιδέες) αλλά η Κίνα ποτέ δεν αντικατέστησε αυτή τη μέθοδο. Η τεράστια διαφορά μεταξύ του Δυτικού φωνητικού αλφάβητου και των ιδεογραμμάτων είναι μερικές φορές δύσκολο να γίνει κατανοητή χωρίς να μειώνει φυσικά την απίστευτή δύναμη του Κινέζικου συστήματος γραφής .

Η λέξη άνθρωπος, για παράδειγμα, προφέρεται διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή. Στο Πεκίνο προφέρεται "Ρεν", στην Σαγκάϊ "Μιν", στην Ιαπωνία "Χιτχ", στην Καντόνα "Γιάν", και στην Κορέα "Ιν". Παρόλα αυτά σε όλη την Ανατολή και για δυο χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι που βλέπουν το ιδεόγραμμα που αντιπροσωπεύει τη λέξη "άνθρωπος" καταλαβαίνουν το νόημά της αμέσως.

nea acropoli chinese writingΟ συνολικός αριθμός των Κινέζικων χαρακτήρων δεν έχει οριστεί με ακρίβεια αλλά πιστεύεται ότι είναι περίπου 60 χιλιάδες παρόλο που ο αριθμός των χαρακτήρων που συνήθως χρησιμοποιούνται δεν ξεπερνάει τις 8 χιλιάδες. Ένα είδος Κινέζικης γραφομηχανής έχει 5400 χαρακτήρες.

Η ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η Κινεζική έχει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ομόηχων λέξεων αφού η γλώσσα η ίδια έχει πολύ λίγους ήχους. Υπάρχουν λέξεις με όμοια προφορά αλλά διαφορετική σημασία. Για παράδειγμα η λέξη "Μαϊ" σημαίνει "αγοράζω", αλλά και πουλώ, η λέξη "Μινγκ" σημαίνει "σκοτεινό" αλλά και "φωτεινό"

Η ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΑ

Η Κινέζικη καλλιγραφία είναι η τέχνη της γραφής. Η τέχνη που βρίσκουμε τις ρίζες της 3000 χρόνια πρίν, δεν είναι απλά ένας καλός τρόπος γραφής όπως θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί αλλά μια απόδοση των ποιημάτων, τραγουδιών και ιδεών πάνω στο χαρτί όπου οι λέξεις ζωντανεύουν και αποκτούν χαρακτήρα.

Το καλύτερο εργαλείο της Κινέζικης γλώσσας είναι ένα πινέλο και ο καλλιγράφος που με το πινέλο του δημιουργεί μοναδικά έργα τέχνης με κάθε σημαντικό έγγραφο ή ακόμη και με τη λίστα μαναβικής. Η καλλιγραφία έχει υπάρξει πολύ σημαντικός παράγοντας του Κινέζικου πολιτισμού σε όλη την ιστορική του πορεία. Όσο ενδιαφέροντα και να είναι, τα γραπτά ενός Φιλοσόφου εάν δεν είναι καλλιγραφημένα απορρίπτονται.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ

Η Καλλιγραφία είναι μια άλλη έκφραση της ίδιας αγωγής, ένας άλλος τρόπος να φανεί τι γίνεται με τη κίνηση του σπαθιού. Στην καλλιγραφία, το πινέλο κινείται κυκλικά. Η καμπυλωτή μετάβαση από την μια πινελιά στην άλλη είναι παράλληλη με την εκτέλεση της κίνησης του σπαθιού. Το σπαθί ακολουθεί και αυτό την καμπύλη τροχιά και γίνεται προέκταση του εαυτού μας. Καθώς ακολουθούμε τον σχηματισμό της κίνησης γινόμαστε το ξίφος και γινόμαστε η κίνηση.

Κάθε δυναμικό σύστημα έχει μεγάλη ευαισθησία και εξάρτηση σε σχέση με τις αρχικές συνθήκες. Έτσι λοιπόν, το σημαντικότερο στην εξάσκηση της καλλιγραφίας ή της σπαθασκίας, είναι η Αρχή.

Στην καλλιγραφία, σαν αρχή, ξεκινάμε με τη ετοιμασία της μελάνης, εργασία που είναι κοπιαστική και χρησιμεύει και σαν διεργασία συγκέντρωσης. Τρίβουμε ένα κομμάτι στερεή μελάνη πάνω στην πέτρα με κυκλική κίνηση. Η κυκλική τάση διαχέεται σ’ όλο μας το σώμα. Είναι προτιμότερο να χαίρεται κανείς το τρίψιμο και να απολαμβάνει τη διαδικασία παρά να αγοράζει έτοιμο μελάνι σε μπουκάλι.

Η παρασκευή της μελάνης είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Εκλείπει κάθε ανάγκη να βιαζόμαστε, ένας καλός τρόπος συγκέντρωσης και περισυλλογής. Είναι ένας τρόπος για να συγκεντρώσουμε τη διασκορπισμένη ενέργειά μας. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία για να ηρεμήσουμε, ειδεμή θα προσεγγίσουμε την καλλιγραφία αποσυγκεντρωμένοι και ανέτοιμοι.

Καθώς βουτάμε το πινέλο στο μελάνι, όλες οι τρίχες πρέπει να μαλακώσουν για να σχηματίσουν μύτη. Στριφογυρίζουμε το πινέλο ώστε όλες οι τρίχες να ενωθούν και να καταλήξουν σε μια μύτη όσο γίνεται πιο λεπτή. Αυτή η διαδικασία του να συγκεντρώνουμε χίλιες τρίχες σε ένα σημείο είναι άλλος ένας τρόπος περισυλλογής όλων των σκέψεών μας και της διασπαρμένης μας ενέργειας σε μία εστία, σε ένα λεπτό κεντρικό σημείο.

Στην ξιφασκία, σαν αρχή, φέρω απλώς το ξίφος μέσα στη θήκη του και περπατώ αργά, έχοντας αίσθηση των πάντων γύρω μου. Όταν αισθανθώ την ενέργεια να συγκεντρώνεται, ανοίγομαι και ξεσπαθώνω. Αφήνω το σπαθί να κινείται με την ενέργεια ώσπου να καταλαγιάσει και τότε το αφήνω να ξαναμπεί στο θηκάρι του.

Το ξίφος το κρατάμε με την άδεια πυγμή και τον χαλαρό καρπό, ακριβώς όπως το πινέλο στην καλλιγραφία. Μια από τις ασκήσεις είναι να περιστρέφουμε το ξίφος σε συνεχείς κατακόρυφους κύκλους, στριφογυρίζοντάς το από τον καρπό. Για να συνεχίσουμε απαλά τον κύκλο δεν μπορούμε να κρατάμε σφιχτά την λαβή. Είναι τόσο χαλαρό το χέρι μας, ώστε κάθε φορά που κάνει ένα γύρο το ξίφος το αφήνουμε να φύγει και το ξαναπιάνουμε ακριβώς πριν αρχίσει να ξεγλιστρά. Βαστώντας το απαλά, μετατρέπεται αυτό το σκληρό, καταστρεπτικό όπλο σε μαλακό και ενδοτικό.

Στην καλλιγραφία, χρησιμοποιούμε την άδεια πυγμή για να κρατάμε το πινέλο. Αφήνουμε το χέρι μας να χαλαρώσει. Αφήνουμε να πλέει το πινέλο μέσα στα δάχτυλά μας. Δεν σφίγγουμε το χέρι μας, ειδεμή αυτή η ένταση θ’ απλωθεί σ’ ολόκληρο το κορμί μας και η ενέργειά μας θα χαθεί.

Στην κινέζικη καλλιγραφία , η συνήθης φορά στις πινελιές είναι απο τα αριστερά προς τα δεξιά και η γραφή κυλά προς τα κάτω για να τελειώσει κάτω δεξιά. Ουσιαστικά είναι ένας κινούμενος κύκλος. Η καμπυλωτή μετάβαση από την μια πινελιά στην άλλη είναι παράλληλη με την εκτέλεση της κίνησης του σπαθιού. Το σπαθί ακολουθεί και αυτό την καμπύλη και τη δομή της κίνησης του πινέλου, καθώς σκίζει τον αέρα και κόβει.

Το πνεύμα του κενού έχει εφαρμογή τόσο στην τέχνη του σπαθιού όσο και στην καλλιγραφία. Ο νους του πολεμιστή όπως και του καλλιγράφου, είναι ακλόνητος, δεν προσκολλάται, δεν σταματάει πουθενά, δεν παγιδεύεται, δεν συλλαμβάνεται, δεν ακινητοποιείται, δεν κολλάει ποτέ.

Ασκούμαστε στην καλλιγραφία και ύστερα την προεκτείνουμε μέσα στο όπλο, το σπαθί, παίζοντας με τη σκληρότητα και την καταστροφικότητά του.

Το σπαθί είναι Γιανγκ. Πρέπει να δουλέψουμε το Γιν μέσα μας με την καλλιγραφία (ή με άλλες τέχνες όπως π.χ το Τάϊ-τσι), για να βρούμε την ισορροπία.

Η λέξη σπαθί μπορεί να γραφεί με 19 τρόπους. Η τέχνη του σπαθιού βασίζεται στην καλλιγραφία. Η καλλιγραφία και η σπαθασκία έχουν πολλά κοινά σημεία, πρέπει κανείς να κατανοήσει την πραγματική τους ουσία.

Η καλλιγραφία και η τέχνη του σπαθιού βασίζονται στο πνεύμα. Η καλλιγραφία και η ξιφασκία βασίζονται στις ίδιες αρχές και μέσα από την καλλιγραφία μπορεί να γίνεται εξάσκηση στην ξιφασκία. Η τέχνη της καλλιγραφίας βγαίνει από την ψυχή, το ίδιο και της ξιφασκίας. Η ανώτερη ιδέα της ξιφασκίας, είναι να ενώσει άνθρωπο και σπαθί. Το σπαθί υπάρχει στην καρδιά όταν λείπει από το χέρι, μπορείς να χτυπήσεις τον εχθρό από μακριά άοπλος.

Ύστατος σκοπός της σπαθασκίας, απουσία σπαθιού από το χέρι όσο και από την καρδιά. Ο πολεμιστής είναι σε ειρήνη με τον κόσμο, θέλει όχι να σκοτώσει αλλά να φέρει ειρήνη στην ανθρωπότητα.

Τα όπλα είναι ένα όργανο για την εκπαίδευση του πνεύματος και τον εξευγενισμό της συνείδησής μας. Καθώς το όπλο εκτείνει τη σωματική μας εμβέλεια, η χρήση του εκτείνει την πνευματική μας εμβέλεια και δίνει υπόσταση στις αρχές τις οποίες προσπαθούμε να συλλάβουμε με τη μελέτη της τέχνης του σπαθιού.

Η ξιφασκία και η καλλιγραφία, αποτελούν ασκήσεις περισυλλογής, ασκήσεις εσωτερικής μεταμόρφωσης που οδηγούν τον άνθρωπο στην ανάπτυξη μιας διάπλασης ανοιχτής προς την ιδιαίτερη δημιουργό του φύση. Ανοίγουν τον άνθρωπο στο κέντρο της αναγκαιότητάς του και τον θεμελιώνουν σε αυτό, ώστε φθάνει να αισθανθεί την πραγματική του φύση. Τότε, διαλύονται αστραπιαία προβλήματα και υπερεντάσεις που μέχρι τότε έμοιαζαν άλυτα. Ανοίγει ο δρόμος πραγματοποίησης του αληθινού εαυτού και υπάρχει υψηλή ποιότητα ζωής.

Οι πολεμικές τέχνες, όπως και η καλλιγραφία και η μουσική, τείνουν προς την πνευματική ανάταση.