«Αν ζούσα είκοσι χρόνια ακόμα και μπορούσα να δουλέψω, πόσο θα έπρεπε να τροποποιήσω την “Προέλευση των ειδών” και πόσο θα έπρεπε να τροποποιηθούν οι γνώμες πάνω σε όλα τα θέματα! Τέλος πάντων, είναι μια αρχή, κι αυτό είναι κάτι...».

Κάρολος Δαρβίνος

Ένα αρχέγονο ένστικτο φαίνεται ανέκαθεν να σπρώχνει τον άνθρωπο σε μια αναζήτηση με σκοπό να βρει τις ρίζες του, το πώς δημιουργήθηκε, το γιατί δημιουργήθηκε και ποιος είναι ο προορισμός του. Είναι το γνωστό φιλοσοφικό αίνιγμα: «από πού έρχομαι, ποιος είναι ο σκοπός μου, που πηγαίνω;» Ένα αίνιγμα που αγκαλιάζει και τη μεταφυσική όψη των πραγμάτων ανοίγοντας την πόρτα στο αόρατο, στο τεράστιο άγνωστο, όπου εκεί κρύβονται χιλιάδες απαντήσεις. Μια πόρτα που το κατεστημένο της σύγχρονης επιστήμης των δυο τελευταίων αιώνων επιμένει να κρατάει πεισματικά κλειστή επιλέγοντας να στριμώξει τα χιλιάδες ευρήματα που «φωνάζουν», μέσα από την οπή της βελόνας, που υπόσχεται μια ήσυχη ζωή χωρίς εκπλήξεις και «πονοκέφαλο», χωρίς ξεβόλεμα για τα εκλεκτά δημιουργήματα ενός αγαθού παππούλη Θεού, ώστε να καταλήξουν αμαχητί σε έναν παράδεισο ή κόλαση. 

Έτσι, όσον αφορά την αναζήτηση της δημιουργίας και της εξέλιξης επικρατούσε για πολλά χρόνια η άποψη, με βάση ανεπαρκή στοιχεία και ιδεολογικούς δογματισμούς, ότι υπήρχε ένα κοινό ζωικό παρελθόν για όλη την ανθρωπότητα. Με ορμητήριο την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, οι μετέπειτα «δαρβινιστές» με βάση κάποιες ομοιότητες  ανθρώπου και πιθήκου και με παραφρασμένες εσωτερικές διδασκαλίες περί προέλευσης της ζωής στον πλανήτη Γη από το νερό, τάχθηκαν θερμά υπέρ της προέλευσης του ανθρώπου από το ζωικό βασίλειο υποστηρίζοντας ότι το όν που έμοιαζε πολύ με το σύγχρονο άνθρωπο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη γη πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια με το γένος Homo (άνθρωπος) και στη συνέχεια ανέπτυξε τον πρώτο πολιτισμό πριν από 6 ή 7 χιλιάδες χρόνια. Αναφέρεται η θεωρία σε ένα είδος πίθηκου, το οποίο εξελίχθηκε προσαρμοζόμενο στις περιβαλλοντικές αλλαγές και υπερίσχυσε έναντι των άλλων ειδών, που συνέχισαν την εξέλιξή τους παραμένοντας ζώα! Σύμφωνα με την πεποίθηση αυτή, σε μια περίπτωση οι δύστυχοι ιθαγενείς της Αφρικής, του Αμαζονίου και της Αυστραλίας παραμένουν έρμαια μιας Θείας Δικαιοσύνης, που νομοθετεί τη Ζωή παίζοντας ζάρια ενώ σε μια άλλη, αν ρίξουμε μια ομάδα χιμπατζήδων σε ένα internet café και τους αφήσουμε, σε μερικές χιλιετηρίδες θα πρέπει να περιμένουμε μια νέα γενιά Homo sapiens sapiens!

Στην προσπάθεια αυτή λοιπόν των επιστημόνων να φτιάξουν την εξελικτική γραμμή από τα πρωτόζωα μέχρι το σύγχρονο άνθρωπο, έλειπε ένα συνδετικός κρίκος, ένας «χαμένος κρίκος» όπως ονομάστηκε, που συνέδεε τα ανθρωποειδή με τον άνθρωπο. Αυτή η «τρύπα» στη θεωρία αντί να γίνει αφορμή να ανοίξει η πόρτα στο άγνωστο, έγινε πληγή στην αξιοπιστία και ώθησε κάποιον να εφεύρει το χαμένο κρίκο με το εύρημα του Piltdown, που ανακαλύφθηκε ότι ήταν απάτη, μόλις εφευρέθηκε η τεχνική προσδιορισμού της παλαιότητας.

Ο κανόνας όμως επιβεβαιώνεται από τις εξαιρέσεις, κι έτσι στον αντίποδα του επιστημονικού κατεστημένου στάθηκαν επιστήμονες με πιο ανοιχτούς ορίζοντες παρουσιάζοντας ευρήματα, τα οποία σκιαγράφησαν μια διαφορετική οπτική στο θέμα, έχοντας την εγκυρότητα των μεθόδων εντοπισμού παλαιότητας αλλά και βάσιμες θεωρίες, οι οποίες ανέτρεπαν τις κατεστημένες με πολύ λογικούς ισχυρισμούς. Δυστυχώς, «κάηκαν» στην πυρά μιας άλλης Ιεράς Εξέτασης ή χλευάστηκαν πληρώνοντας με τη δυσφήμιση του ονόματός τους στους επιστημονικούς κύκλους.

Τα ευρήματα ανέρχονται σε εκατοντάδες αλλά στο επιτρεπτό μέγεθος αυτού του άρθρου θα παραθέσουμε τα πιο συνταρακτικά, εκείνα δηλαδή που απλώς αποσιωπήθηκαν, επειδή δεν υπάρχει επιχείρημα αρκετά δυνατό να τα καταρρίψει. Αν αφαιρέσουμε τις θεωρίες με βάση ευρήματα σκελετών και οστών που καταρρίπτουν  πεποιθήσεις, όπως πχ, ότι ο άνθρωπος του Νεάτερνταλ ήταν προγενέστερος του Homo sapiens ενώ ανακαλύφθηκε ότι έκανε χρήση φωτιάς και έραβε ρούχα, μένει να δούμε τα ίχνη που άφησε ο άνθρωπος μέσω απολιθωμάτων αλλά και δημιουργήματα, τα οποία συνοψίζονται σε εργαλεία, καλλιτεχνήματα και τεχνολογία!  

α) Απολιθώματα

- Στην κομητεία του Ρόκαστλ στο Κεντάκι, ανακαλύφθηκαν ανθρώπινα αποτυπώματα μέσα σε στρώμα της Λιθανθρακοφόρου εποχής με πιθανή ηλικία 320 εκατομμύρια έτη.

- Σε περιοχή της Τουρκμενικής Δημοκρατίας, ανακαλύφθηκε, το 1983, όπου δημοσιεύτηκε στα «Νέα της Μόσχας», αποτύπωμα σε γεωλογικό στρώμα της Ιουράσιας περιόδου με ηλικία 150 εκατομμύρια χρόνια. Το ανθρώπινο αποτύπωμα εντοπίστηκε δίπλα σε αποτύπωμα δεινοσαύρου!

- Το 1862, στο περιοδικό «The Geologist», δημοσιεύτηκε ότι στο Μακουπίν του Ιλινόις ανακαλύφθηκαν ανθρώπινα οστά μέσα σε σχιστόλιθο σε στρώμα Λιθανθρακοφόρου εποχής με πιθανή ηλικία 286 με 360 εκατομμύρια χρόνια. 

- Το 1968, ο Γουίλιαμ Μάιστερ, συλλέκτης απολιθωμένων τριλοβιτών, ανακάλυψε το αποτύπωμα παπουτσιού μέσα σε κομμάτι σχιστόλιθου, στην τοποθεσία Γουίλερ Σέιλ της Γιούτα. Φαινόταν να είναι από δεξί πόδι, με το ίχνος της φτέρνας να είναι πιο βαθιά από το υπόλοιπο πέλμα. Χρονολογείται στην Κάμβρια περίοδο με ηλικία 500 έως 590 εκατομμύρια χρόνια.  

β) Εργαλεία και τεχνουργήματα

- Στο Θενάι, στη Νέα Ορλεάνη, εντοπίστηκαν πυρολιθικά εργαλεία σε στρώμα των αρχών της Μειόκαινης περιόδου, που έφεραν χαρακτηριστικά ίχνη ανθρώπινης κατεργασίας, με πιθανή ηλικία 25 εκατομμύρια χρόνια.

- Στο Μπονσελέ του Βελγίου, ανακαλύφθηκαν εργαλεία, μαχαίρια, πρώιμα τσεκούρια και ξύστρες με εμφανή σημάδια ανθρώπινης κατεργασίας σε στρώμα της Ολιγόκαινης περιόδου ηλικίας 25 με 38 εκατομμύρια χρόνια.

- Η Αφροδίτη του Βίλεντορφ, που αναπαριστά μια γυναικεία μορφή σκαλισμένη σε σχιστόλιθο με εκπληκτική τεχνική και ίχνη από ώχρα, ανακαλύφθηκε το 1908, φυλάσσεται στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης και η ηλικία της υπολογίζεται σε 20 με 25 χιλιάδες χρόνια.

- Το 1871, αναφέρθηκε η ανακάλυψη ενός αντικειμένου που μοιάζει με νόμισμα και η ηλικία του εκτιμάται σε 200 με 400 χιλιάδες χρόνια.

- Σε λατομείο στο Σεν Ζαν ντε Λιβέτ στη Γαλλία, ανακαλύφθηκαν μεταλλικοί κούφιοι κύλινδροι διαφόρων μεγεθών αλλά ίδιας διατομής, που έμοιαζαν με σωλήνες, σε στρώμα στεατίτη της Κρητιδικής περιόδου με ηλικία 65 εκατομμυρίων ετών.

- Το 1844, σε λατομείο στο Τουΐντ, ανακαλύφθηκε από εργάτες χρυσή κλωστή σε βράχο βάθους 8 ποδών. Το πέτρωμα ανήκε στη Λιθανθρακοφόρο εποχή ηλικίας 320 με 360 εκατομμύρια χρόνια.

- Σε ορυχείο, το 1897, ανακαλύφθηκε μια πέτρα μήκους 60 εκ., πλάτους 30 εκ. και πάχους 10 εκ. πάνω στη σκληρή επιφάνεια της οποίας υπήρχαν χαραγμένες διαγώνιες γραμμές, που σχημάτιζαν τέλειους ρόμβους. Στο κέντρο κάθε ρόμβου, υπήρχε αναπαράσταση μιας γέρικης ανθρώπινης μορφής με μια περίεργη εσοχή στο μέτωπο. Όλα τα πρόσωπα στους ρόμβους κοιτούσαν προς τα δεξιά. Η ηλικία της υπολογίζεται σε 260 με 320 εκατομμύρια χρόνια.

- Στο ορυχείο Κίνγκουντι της Βόρειας Αγγλίας, ανακαλύφθηκε σε κομμάτι ψαμμίτη ένα καρφί σφηνωμένο με πάχος 9 ίντσες. Η μύτη του καρφιού εξείχε μόνο από την πέτρα και ήταν φαγωμένη εντελώς από σκουριά. Επιστημονικώς αποκλείστηκε να τοποθετήθηκε στο πέτρωμα μετά το σχηματισμό του. Η ηλικία του υπολογίζεται σε 360 με 408 εκατομμύρια χρόνια.

- Ο φυσιολόγος Τσάρλς Μπιούστερ ανακάλυψε σε κρητιδικό ογκόλιθο της Δευτερογενούς περιόδου 11 ατσάλινα καρφιά. Η ηλικία τους υπολογίζεται σε 75 με 90 εκατομμύρια χρόνια.

γ) Τεχνολογία

- Το 1991, χρυσοθήρες στα Ουράλια όρη ανακάλυψαν μικροσκοπικά μεταλλικά σπειροειδή αντικείμενα μεγέθους 0,003 ως 3 εκατοστά. Σε διάφορα μεγέθη, τα μεγαλύτερα είναι κατασκευασμένα από χαλκό ενώ τα μικρότερα από βολφράμιο και μολυβδαίνιο! Πέρα από το μυστήριο της τήξεως των μετάλλων αυτών (βολφράμιο 3.419 βαθμούς Κελσίου, μολυβδαίνιο 2.659 βαθμούς Κελσίου), ανακαλύφθηκε ότι η αναλογία της Χρυσής Τομής υπήρχε παντού στις διαστάσεις των σπιράλ. Οι επιστήμονες τόνισαν πως μοιάζουν πολύ με κατασκευές που χρησιμεύουν στη νανοτεχνολογία σήμερα. Με βάση τον άνθρακα 14 και τα γεωλογικά στρώματα, όπου βρέθηκαν, υπολογίζεται η ηλικία τους σε 20 με 318 χιλιάδες χρόνια!

- Το 1961, βρέθηκε ένα αντικείμενο στα βουνά Κόσο της Καλιφόρνια μέσα σε πέτρωμα καλυμμένο από απολιθωμένα όστρακα. Στο εσωτερικό του, υπήρχε ένα πολύ σκληρό λευκό υλικό, που έμοιαζε με πορσελάνη. Στο μέσον αυτού, υπήρχε ένα άξονας από λαμπερό μέταλλο διαμέτρου 2 χιλιοστών, που διαπιστώθηκε ότι μπορούσε να μαγνητιστεί. Υπήρχαν δύο ακόμη μη μαγνητικά μεταλλικά αντικείμενα και το περίβλημα του πορσελάνινου κυλίνδρου ήταν εξαγωνικό. Με αλλεπάλληλες εξετάσεις και ακτίνες Χ εικάστηκε ότι πρόκειται για είδος ηλεκτρικού σπινθηριστή, κοινώς μπουζί. Το πέτρωμα στο οποίο βρέθηκε χρονολογείται στα 500 χιλιάδες χρόνια.

- Τα περίφημα κρυστάλλινα κρανία που ανάγονται στην εποχή των Αζτέκων ή των Μάγια ηλικίας 36 χιλιάδων ετών, είναι άλλο ένα παράξενο εύρημα. Πέρα από τις γνώσεις ανατομίας που απαιτούσε η κατασκευή τους και τα ειδικά εργαλεία, παράξενο είναι το γεγονός ότι διατηρούν σταθερή θερμοκρασία 21 βαθμών Κελσίου ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος και το ότι δείχνουν προηγμένες γνώσεις οπτικής από τα ολογραφικά σχήματα που παρουσιάζουν στο εσωτερικό τους. 

Αυτά τα λίγα ευρήματα και μόνο θα μπορούσαν να θέσουν εκτός ισχύος την κατεστημένη επίσημη επιστημονική θεωρία περί της προέλευσης και εξέλιξης του ανθρώπου και να δώσουν νέους ορίζοντες σε όποιον έχει τις «κεραίες» ανοιχτές. Η λογική είναι ένα χρήσιμο αλλά δισδιάστατο εργαλείο, το οποίο περιορίζεται σε ό,τι «βλέπει» και «αγγίζει». Η δημιουργική φαντασία είναι τα «φτερά», που θα της επιτρέψουν να υπερβεί το επίπεδο και να πάρει ύψος. Είναι γνωστό ότι από «ψηλά» όλα γίνονται ορατά, τίποτα δε μπορεί να κρυφτεί. Αρκεί να μη φοβάται κανείς να «πετάξει»!   

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Νίκος Κανακάρης, ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ  

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ, Τεύχος 57- 1992

ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ, Τεύχος 58- 1992

INTERNET

http://www.forbiddenarcheology.com/

http://www.world-mysteries.com/sar_6.htm