ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Βουδας και Διδασκαλια

Ευρετήριο Άρθρου

Έτσι ο Βούδας όταν είδε πόσο μάταια ήταν αυτά, πόσο αλυσοδένουν και σκλαβώνουν τον πραγματικό Άνθρωπο, μίλησε για τη τέταρτη μεγάλη αλήθεια, για την ατραπό που οδηγεί στην εξάλειψη του πόνου, την Απελευθέρωση, που είναι η Μέση Οδός (επειδή αποφεύγει τα άκρα όπως αναφέραμε) ή Ευγενή Οκταπλή Ατραπός, η οποία αποτελείται από τα εξής σκαλοπάτια:


1. Ορθές αντιλήψεις
2. Ορθές αποφάσεις
3. Ορθές ομιλίες
4. Ορθή συμπεριφορά
5. Ορθά μέσα ζωής
6. Ορθή προσπάθεια
7. Ορθή σκέψη (Προσοχή)
8. Ορθή συγκέντρωση


Αυτοί οι 8 παράγοντες έχουν ως στόχο να ενισχύσουν και να τελειοποιήσουν τα 3 βασικά σημεία της βουδιστικής Μαθητείας και Πειθαρχίας: α) Ηθική συμπεριφορά β) Νοητική Πειθαρχία και γ) Σοφία.

Αντί όμως να εξηγήσουμε αναλυτικά το κάθε στάδιο, κάτι το οποίο θα μας πάρει αρκετό χρόνο, ας δούμε μερικές από τις συμβουλές που ο ίδιος ο Βούδας έδωσε στους μαθητές του:

«Όλες οι (νοητικές) καταστάσεις είναι αποτέλεσμα των όσων έχουμε σκεφτεί. Ο νους είναι ο κύριός τους κι αυτές δημιουργούνται από το νου. Ο άνθρωπος που μιλά ή δρα με νου που δεν είναι καθαρός, ακολουθείται από τον πόνο, όπως ακριβώς ο τροχός της άμαξας ακολουθεί την οπλή του βοδιού που τη σέρνει. Ο άνθρωπος που μιλά ή δρα με καθαρό νου, τον ακολουθεί η ευδαιμονία, σαν μια σκιά που ακολουθεί τον άνθρωπο και ποτέ δεν τον εγκαταλείπει».

«Με πρόσβαλλε, με χτύπησε, με μείωσε, με έκλεψε» Σ’ αυτούς που κάνουν τέτοιες σκέψεις το μίσος ποτέ δε θα πάψει.»

«Σ’ αυτόν τον κόσμο το μίσος δεν παύει ποτέ με μίσος. Το μίσος παύει μόνο με την Αγάπη. Αυτός είναι ένας αιώνιος νόμος».

«Δε θα έπρεπε κανείς να κοιτάζει τα λάθη των άλλων, τι έκαναν και τι δεν έκαναν, αλλά μάλλον να βλέπει τι έκανε και τι δεν έκανε ο ίδιος.»

«Κακιά πράξη είναι αυτή που φέρνει τύψεις και που ο καρπός της συλλέγεται με θλίψη.»

«Σαν το βράχο τον ατάραχο μέσα στην καταιγίδα, έτσι ο σοφός μένει ατάραχος στον έπαινο και στην επίκριση.»

«Λίγοι άνθρωποι φτάνουν στην απέναντι όχθη. Οι υπόλοιποι απλώς τρέχουν πάνω κάτω σ’ αυτήν την πλευρά της στεριάς.»

«Ακόμα κι αν κάποιος τύχει να νικήσει χίλιους εχθρούς σε χίλιες μάχες, εκείνος που θα νικήσει τον εαυτό του είναι ο μεγαλύτερος κατακτητής».

«Μόνος του ο άνθρωπος κάνει το κακό. Μόνος του μολύνεται. Μόνος του ο άνθρωπος αποφεύγει το κακό. Μόνος του εξαγνίζεται. Η αγνότητα και η μη αγνότητα εξαρτώνται από τον εαυτό. Κανένας δε μπορεί να εξαγνίσει τον άλλο.»

«Ας ζούμε χαρούμενα ανάμεσα σ’ αυτούς που μισούν, χωρίς να μισούμε. Ας είμαστε απαλλαγμένοι από το μίσος ανάμεσα σ’ αυτούς που μισούν.»

«Αυτός που συγκρατείται και δεν οργίζεται σαν τον αμαξηλάτη που οδηγεί μια γρήγορη άμαξα, είναι αληθινά οδηγός. Οι άλλοι απλώς βαστούν τα ηνία.»

Με βάση όλα τα παραπάνω που διαβάσαμε, βλέπουμε λοιπόν, ότι η διδασκαλία του Βούδα δεν απευθύνονταν μόνο στην εποχή στην οποία έζησε αλλά είναι διαχρονική, όπως εξίσου διαχρονική είναι και η διδασκαλία του Χριστού όταν μας λέει να ‘Αγαπάμε αλλήλους’, όπως εξίσου διαχρονική είναι η διδασκαλία κάθε δασκάλου της Ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως της Εποχής στην οποία έζησε. Σε κάθε εποχή, σε κάθε πολιτισμό, λίγο ή πολύ, εξυμνείται και επιβραβεύεται η τάση του ανθρώπου να κάνει το καλό, να αναπτύσσει αρετές και ηθικές αξίες. Έτσι, λοιπόν η αρετή είναι αιώνια και διαχρονική.

«Δε θέλω να μάθω τις διάφορες για το Θεό θεωρίες σας. Τι χρησιμεύει η συζήτηση όλων των λεπτών για τη ψυχή θεωριών σας; Να είστε καλοί και να κάνετε το καλό. Κι αυτό θα σας μεταφέρει προς την ελευθερία και σε οποιαδήποτε αλήθεια υπάρχει.»

«Πιστέψτε, όχι γιατί είναι η εθνική σας πίστη, γιατί αυτή ήταν η πίστη σας από τη γέννησή σας. Αλλά, περάστε το από τη λογική σας, κι όταν το έχετε αναλύσει και βρείτε ότι θα κάνει καλό στον ένα και σ’ όλους, πιστέψτε το, ζήστε γι’ αυτό και βοηθείστε κι άλλους να ζήσουν γι’ αυτό.»

Ο Βούδας επίσης ποτέ δεν ίδρυσε κάποια Θρησκεία, ποτέ δεν ενθάρρυνε να εξαρτώνται οι άνθρωποι από κάθε λογιών τσαρλατάνων δασκάλων, ποτέ δε μίλησε για κάποιον εξωτερικό Θεό που τιμωρεί και επιβραβεύει, που ρίχνει σε παραδείσους και κολάσεις τους ανθρώπους. Αυτό που υποστήριζε ο Βούδας κι αυτό που προέτρεπε τους μαθητές τους να κάνουν ήταν να πιστεύουν στον εαυτό τους και πως μόνο με τις δικές τους προσπάθειες, τη δική τους διάνοια και βούληση, θα μπορούσαν να απελευθερωθούν και να εξαγνιστούν. Τους προέτρεπε να μην πιστεύουν τυφλά στις γραφές μόνο και μόνο επειδή είναι στην παράδοσή τους, να μην πιστεύουν σε κάτι επειδή το πιστεύουν οι πολλοί, παρά μόνο σ’ αυτό που αφού το έχουν επεξεργαστεί και σκεφτεί ώριμα, ήταν σύμφωνο με την ανώτερη συνείδησή τους. Τους προέτρεπε να μην εξαρτώνται από τους άλλους, να αποκολληθούν από προκαταλήψεις και φανατισμούς, και να αποτελούν καταφυγή και νησί του εαυτού τους. Ούτε καν στον ίδιο το Βούδα μόνο και μόνο επειδή ήταν ένας Βούδας.

Η διδασκαλία του Βούδα κι η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός δεν είναι μια τυφλή αποδοχή ή πίστη αλλά δράση και πραγμάτωση του Ιδανικού της Ελευθερίας, της Συμπόνιας και της Ευτυχίας στην καρδιά του ανθρώπου.
 
Ο Βούδας δεν θεωρητικολογούσε αλλά προέτρεπε τον καθένα ‘Έλα και δες.’