Για το Μαθητή των Πολεμικών Τεχνών και τον Πολεμιστή γενικότερα υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που είναι αμετάβλητο σε όλους τους πολιτισμούς, στο πέρασμα των αιώνων. Η Ηθική σαν Διδασκαλία αλλά κυρίως σαν Δράση, και σαν εφαρμογή των Νόμων της Φύσης. Ο στόχος είναι να φτάσει στην ένωση με τον Εαυτό και με το Θεό, δηλ. η διαφώτιση. Κύριο όπλο σ΄ αυτό το δρόμο είναι η γνώση και βίωση της Αρετής.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ - ΑΙΩΝΙΑ ΗΘΙΚΗ

Αυτό το πρότυπο πολεμιστή ακολουθούν και προσπαθούν να ενσαρκώσουν οι Πολεμιστές Δάσκαλοι των παλιών παραδοσιακών συστημάτων Μέσα από μια δύσκολη πορεία γεμάτη Δοκιμασίες φτάνουν κάποτε οι ίδιοι να γίνουν πρότυπα για νεότερους πολεμιστές. Τότεμπορούν να μεταδώσουν την παράδοση των πολεμικών τεχνών ώστε να μείνει αυτή αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες. Πως θα το καταφέρει αυτό ζώντας σε κοινωνίες κι εποχές όπου τα ήθη και έθιμα καθώς και η αντίληψη περί Δικαιοσύνης μεταβάλλεται; Όταν αυτή η τελευταία είναι περισσότερο ή λιγότερο ρηχή, σκληρή για τον αδύναμο κι επιεικής με τον δυνατό και προνομιούχο, ή ασαφής κι ανεφάρμοστη συχνά;

Χρειάζεται ο Μαθητής Πολεμιστής να ακολουθήσει το δρόμο των παραδοσιακών Αρετών και να ψάξει στο βάθος της καρδιάς του. Εκεί είναι που θα βρει την πηγή της Αιώνιας Ηθικής. Αυτή δεν επηρεάζεται από τη γνώμη των πολλών και τις μόδες και κατευθύνσεις κάθε εποχής. Είναι η ειλικρινής εφαρμογή της Δικαιοσύνης σε κάθε περίσταση.

Εδώ, όπως και πιο κάτω θα χρησιμοποιήσουμε την περίπτωση των Σαμουράι για να δούμε αυτές τις αρχές. Για ένα Σαμουράι π.χ. ο πλούτος και η πολυτέλεια ήταν απειλή για την Ανδρεία και τη Σοφία που προσπαθούσαν να αναπτύξουν κι έτσι τα περιφρονούσαν αφήνοντάς τα για τις κατώτερες κάστες. Ο Jnazo Nitobe λέει: «η άγνοια της αξίας των νομισμάτων θεωρούνταν σα σημάδι καλής ανατροφής». Παρόμοια είναι και η αντίληψη του Πλάτωνα για τους Επίκουρους - Φύλακες της Πολιτείας, καθώς επίσης και των Σπαρτιατών, των Αζτέκων και άλλων ευγενών πολεμιστών.

Η Αιώνια Ηθική λοιπόν είναι αυτή που εφαρμόζεται πέρα από τα όρια του χώρου και του χρόνου και υπάρχει στο βάθος της καρδιάς κάθε Μαθητή - Πολεμιστή.

ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΖΩΗ

Συνήθως ο Πολεμιστής ακολουθούσε το δρόμο της πένας μαζί με το δρόμο του ξίφους. Δηλαδή το δρόμο της Φιλοσοφίας της ποίησης , των τεχνών γενικότερα και το δρόμο της πολεμικής εξάσκησης. Η πνευματική και νοητική καλλιέργεια θεωρούνταν απαραίτητες για τον Πολεμιστή. Έτσι δύο Σαμουράι συχνά μονομαχούσαν στην ποίηση πριν διασταυρώσουν τα ξίφη τους. Αυτό απέτρεπε τον πολεμιστή από το να είναι βάρβαρος και κτηνώδης. Αυτή η καλλιέργεια δεν αρκούσε να είναι ένα διανοητικό κατασκεύασμα. Επηρέαζε τα βιώματα και τον τρόπο της ζωής του ώσπου να γίνει ένας Ευγενής Άνθρωπος.

Η συνεχής εξάσκηση των πολεμικών τεχνικών από την άλλη επιτυγχάνουν 2 στόχους. Ο ένας είναι η αποτελεσματικότητα στη πρακτική γνώση της Πολ. Τέχνης και στη μάχη. Ο σημαντικότερος είναι η ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας της αντίληψης, της υπομονής και επιμονής καθώς και η γνώση των συμβολισμών τους , η αυτογνωσία και η Σοφία τελικά.

Και οι δύο δρόμοι δηλαδή, της πένας και του ξίφους συναντιούνται στη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου ανθρώπου.

Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ

«Καλύτερος από εκείνον τον πολεμιστή που νίκησε χίλιους αντιπάλους στη μάχη, είναι αυτός που νίκησε τον εαυτό του, ο μαθητής του Φωτισμένου» Διδασκαλία του Βούδα από το Νταμμαπάντα Είναι μια φράση - κλειδί για το Μαθητή των Πολ. Τεχνών.

Οι εξωτερικές Πολεμικές Τέχνες ασκούνταν από εξωτερικές δημόσιες Σχολές που ανέπτυσσαν βασικά στοιχεία κοινωνικού και πολεμικού χαρακτήρα. Αντίστοιχες σημερινές σχολές αρκούνται στην ανάπτυξη της ταχύτητας - timing, της δύναμης, συνδυασμένης αναπνοής, συγκέντρωσης, κ.λ.π.

Οι Εσωτερικές Πολεμικές Τέχνες με τις αντίστοιχες Σχολές τους είχαν σα στόχο τη διαφώτιση των ανθρώπων δηλ. την Πνευματική Μύηση, την Κατάκτηση της Σοφίας Έτσι αναπτύσσουν επίσης και την ενεργειακή όψη του ανθρώπου την εσωτερική αντίληψη ή διαίσθηση και την Στρατηγική.

Η κύρια αρχή της Στρατηγικής είναι η κατανόηση του Ανώτερου Εαυτού καθώς επίσης των αρετών κι ελαττωμάτων ή ορίων μας. Κι αυτό είναι έργο μιας ζωής. Ο Μαθητής εφαρμόζει την Αρετή της Έρευνας κυρίως καθώς εμβαθύνει στον ίδιο του τον εαυτό και τις παραδοσιακές Διδασκαλίες αλλά και καθώς μελετάει και την ίδια την Τεχνική και Τακτική της Τέχνης που ακολουθεί. Ο Μιγιαμότο Μουσάσι συχνά επιμένει σε αυτό στο «Βιβλίο των 5 Δαχτυλιδιών»: «Αν θέλετε να μάθετε αυτόν τον Δρόμο, στοχαστείτε βαθιά όσα γράφονται σε αυτό το βιβλίο, ένα - ένα. Πρέπει να κάνετε επαρκή έρευνα.»

Ακόμη είναι απαραίτητη η Αφοσίωση του Μαθητή στο Δάσκαλο και στα ιδανικά που ακολουθεί. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό όλων των Ευγενών Πολεμιστών του κόσμου. Ένας μαθητής του Ζεν προσέφερε τον εαυτό του στο Δάσκαλο για να τον οδηγήσει στη διαφώτιση, ο Σαμουράι ήταν έντιμος απλός τιμούσε προγόνους οικογένεια και τον Σογκούν: «Το «υπηρετείς με πίστη και αφοσίωση σημαίνει πρώτα απ' όλα να διορθώσεις το πνεύμα σου. Να διατηρείς τον αυτοέλεγχό σου. Ποτέ, ούτε στο ελάχιστο, μη προδίδεις την εμπιστοσύνη του.» γράφει ο Δάσκαλος Τακουάν στο Σαμουράι Μουνενόρι.

Τέλος ο δρόμος της Ορθής Δράσης ή Υπηρεσίας είναι απαραίτητος για την ολοκλήρωση του Μαθητή. Από τη μία αυτό σημαίνει την έλλειψη προσκόλλησης στους καρπούς, τα αποτελέσματα των δράσεων. Όταν για παράδειγμα ο Νους προσκολλάται σε αυτά «παγώνει» και δεν ελευθερώνεται. «Νους που σταματάει σε κάθε τι είναι σα νερό που παγώνει. Νους που δεν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα είναι σαν πάγος που δύσκολα χρησιμοποιείται.» Από την άλλη είναι η ανιδιοτελής προσφορά - υπηρεσία του Μαθητή - Πολεμιστή στην Ανθρωπότητα όπου κι όποτε αυτό είναι αναγκαίο.

Από αυτές τις Αρετές πηγάζουν κι άλλες όπως η Τιμή, η Ανδρεία και η Καλοσύνη. Οι ανάπτυξή τους είναι κύριο μέλημα των Δασκάλων καθώς δημιουργείται μια σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές τους. Τότε μπορεί να μεταβιβαστεί η Παράδοση, η Διδασκαλία.