ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Χ.Φ.Λάβκραφτ

Ευρετήριο Άρθρου

Υπάρχουν δύο είδη θεών στο μύθο: Οι παλαιότεροι Θεοί, που γι΄αυτούς λίγα ξέρουμε, εκτός απο το οτι ειναι μια Φυλύ αστρική και κατα καιρούς έρχεται να σώσει τον άνθρωπο και ανταποκρίνεται στο Χριστιανικό "Φώς" και οι Αρχαίοι Θεοί, για τους οποίους έχουν ειπωθεί πολλά, μερικές φορές λεπτομερώς, που αναφέρονται στο "Σκότος". Αυτοί οι τελευταίοι ειναι οι Θεοί του Κακού που θέλουν τη καταστροφή της ανθρώπινης φυλής και συνεχώς αγωνίζονται να εισβάλλουν στο κόσμο μας, μέσω μιας Θύρας ή Πόρτας που οδηγεί στο Υπερπέραν.

Υπάρχουν, ορισμένοι ανάμεσα μας, που ειναι αφοσιωμένοι στους Αρχαίους Θεούς, που προσπαθούν να ανοίξουν τη Θύρα, με σκοπό αυτή η απεχθής οργή να ξανακυβερνήσει τη Γή. Η Κθούλου ειναι η μεγαλύτερη οργάνωση, μ΄έμβλημα ενα θαλάσσιο τέρας, που κατοικεί στο Μεγάλο Βάθος, ενα είδος προιστορικού Ωκεανού, ενα ον που ο συνεργάτης του Λάβκραφτ, Αύγουστος Ντέρλεπ, εσφαλμένα ονόμασε "στοιχείο του νερού".


Υπάρχει επίσης ο Αλατοθ, ο τυφλός ηλίθιος Θεός του Χάους, ο Γιογκ Σοθοτ, ο σύντροφος του Αλατοθ στο χάος, ο Σάμπ Νίγκουραθ, η "κατσίκα με τα χίλια μικρά" και άλλοι. Αυτοί εμφανίζονται μερικές φορές ανάμεσα στις ιστορίες του Μύθου του κθούλου με τρομακτικές μορφές και δοκιμάζουν τη δύναμη και την επινοητικότητα των πρωταγωνιστών, στη προσπάθεια τους να σπρώξουν πίσω τα διαβολικά Πράγματα απο εκεί που ήρθαν. Υπάρχει μια υπερβολική αίσθηση πρωτόγονου φόβου και κοσμικού τρόμου σ΄αυτές τις σελίδες, σαν να απασχολείται ο άνθρωπος με κάτι που απειλεί οχι μόνο τη φυσική του ασφάλεια, αλλά αυτή την ίδια πνευματική του φύση.

Αυτή η κοσμολογία της φρίκης επεκτείνεται με τη συχνή εμφάνιση του βιβλίου Νεκρονομικόν, που σύμφωνα με τις ιστορίες του Λαβκραφτ, ειναι ενας μύθος γραμμένος στη Δαμασκό τον 8ο αι. μ.Χ, απο ενα πρόσωπο που ονομαζόταν "Τρελός Αραβας", τον Αμπντούλ Αλχαζρέντ.

...Αυτοί οι δύο άνδρες, ο Κρόουλυ και ο Λαβκραφτ, αποκαλούμενοι απο τους θαυμαστές τους διάνοιες, οι οποίοι δεν συναντήθηκαν ποτέ, άπλωσαν τη φήμη τους σ΄όλο το κόσμο και πραγματικά συναντήθηκαν στα απέραντα βάθη του μυαλού τους και στο ίδιο μέρος... στη Σουμερία.

...Ο Μύθος του Λαβκραφτ ασχολείται μ΄αυτό που ειναι γνωστό σαν "χθόνιες θεότητες", δηλαδή θεοί και θεές του κάτω κόσμου, που μοιάζουν με τον Λεβιάθαν της Παλαιάς Διαθήκης. Η προφορά του χθόνιος ειναι "κατονικός", που εξηγεί τον πασίγνωστο Μισκατονικό Ποταμό και Μισκατονικό Πανεπιστήμιο του Λαβκραφτ, για να μη παραλείψουμε και την αρχική θεότητα του πανθέου του, τον Κθούλου, ενα θαλάσσιο τέρας που κείτεται " οχι νεκρό, αλλά κοιμισμένο " στο κάτω κόσμο.

...Εαν κρίνει κανείς απο μια Σουμεριακή γραμματική, η λέξη ΚΟΥΤΟΥΛΟΥ ή Κουθαλού (ερμηνεία του Κθούλου του Λαβκραφτ στα Σουμεριακά) θα μπορούσε να σημαίνει " Ο άνδρας του ΚΟΥΤΟΥ (Κιούθα) ", ο Ανδρας του Κάτω Κόσμου, ο Σατανάς...

...Ο ΑΖΑΤΟΤ αναφέρεται συχνά στις σκοτεινές σελέδες του Μύθου του Κθούλου και εμφανίζεται στο Νεκρονομικόν σαν ΑΖΑΓΚ-ΘΟΘ..... ΑΖΑΓΚ στα Σουμεριακά σημαίνει "Αυτός που γοητεύει" ή "Μάγος", ΘΟΘ στα Κοπτικά ειναι το όνομα που έχει δοθεί στον Αιγύπτιο Θεό της Μαγείας και της Σοφίας ... Ο ΑΖΑΓΚ-ΘΟΘ επομένως ειναι ο Κύριος των Μάγων, αλλά αυτών των "Μαύρων" ή των μάγων της "Αλλης πλευράς".
Δεν φαίνεται στο συγκεκριμένο βιβλίο (εκδ. 1985), ποιός υπογράφει τα παραπάνω σχόλια.

Θα πρέπει επισης να έχουμε κατα νού την οπτική εικόνα  της εποχής που έζησε ο Λάβκραφτ, στο τέλος του 19ου αι. και τις αρχές του 20ου. Η εποχή ειναι αυστηρή στα ήθη, τουλάχιστον εξωτερικά, υπάρχει έντονος θεοκρατισμός, προλήψεις και δεισιδαιμονίες, άγνοια και επιστημονική ημιμάθεια και προφανώς πολλά δημιουργημένα αδιέξοδα, όπως συμβαίνει στο τέλος κάθε αιώνα, που επιφέρουν "επαναστάσεις". Παρατηρούμε αλλαγές νοοτροπίας και αύξηση των παραθρησκευτικών οργανώσεων, στην αναζήτηση του "Σωτήρα", καθώς επίσης και σοβαρούς μελετητές και ερευνητές που προσπαθούσαν να καλύψουν το σκοτεινό κενό των προηγούμενων αιώνων. Ο Βίλχεμ Ράιχ, ο Τέσλα, τα εσωτερικά τάγματα, η Θεοσοφική Εταιρεία ειναι διάσημη εκείνη την εποχή, άλλωστε πόσοι δεν ασχολούνται να πολεμούν την Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, και όσα άλλα μπορεί να γνωρίζει κανείς, δίνουν το ψυχολογικό κλίμα εκείνης της εποχής.

Ας μή ξεχνάμε επίσης οτι το πεδίο της φαντασίας τότε, ήταν σαφώς μικρότερο απο το σημερινό, οπότε ο "δάσκαλος του τρόμου" Λάβκραφτ, δεν χρειαζόταν μεγάλες προσπάθειες για να τρομάξει το μέσο Αμερικάνο, ο οποίος μετά απο χρόνια θα έβγαινε στους αγρούς με το δίκανο για να κυνηγήσει κουμουνιστικά αεροπλάνα ούτε τη μέση Αμερικανίδα που φοβόταν τον αδέσποτο νέγρο. Για κάποιους νέους "επαναστάτες" της εποχής θα γινόταν ο πύργος των φαντασιώσεων τους για το υπερπέραν, ανακατεμένο με τις σεξουαλικές τους ανασφάλειες. Ελάχιστοι πάντα παραμένουν οι σοβαροί μελετητές του αόρατου κόσμου.

Σίγουρα ο Χ.Φ. Λάβκραφτ είχε ασχοληθεί και διεισδύσει σε εσωτερικές διδασκαλίες. Πέρα απο το λογοτεχνικό μέρος του έργου του, που δεν ειναι αντικείμενο αυτής της εργασίας, για να ακολουθήσουμε το "ταξίδι" του μέσα στο υποσυνείδητο, θα πρέπει να εξετάσουμε την εικόνα του κόσμου, που έχει στο μυαλό του, που ειναι η πρώτη πύλη για την έξοδο απο το ορατό πεδίο.

Ο ίδιος, όπως αναφέραμε πιο πάνω, ειπε τη βασική του αντίληψη πάνω στην οποία δούλεψε τα έργα του. Πολλές περιγραφές του ειναι σκιές εσωτερικών διδασκαλιών για τη τρίτη φυλή της ανθρωπότητας, με λεπτομέρειες που βρίσκονται σε αρχαία κείμενα και ακόμα στα έργα της Μπλαβάτσκυ, ειδικότερα στη Μυστική Δοξασία στα κεφάλαια για την ανθρωπογέννεση απο τις στάτζες των Τζιάν.

Ο τρόμος όμως και οι αφορισμοί που ειναι διάχυτοι στα κείμενα του Λάβκραφτ μπορούν να αντληθούν απο το Νεκρονομικόν, το οποίο τόσες φορές αναφέρει. Χρησιμοποιεί ακόμα γνώσεις επιστημονικές απο τις ανακαλύψεις, καθώς και τα εξερευνητικά ή τουριστικά ταξίδια της εποχής του. Δεν γνωρίζω, αλλά συμπεραίνω, λόγω της φυσικής αδυναμίας του δεν θα μπορούσε να έχει ταξιδέψει στην Αιγυπτο ή την Αυστραλία και δεν συζητώ για την Ανταρκτική. Προφανώς, κλεισμένος πολύ χρόνο στο σπίτι του, ρουφούσε κυριολεκτικά αυτά που με ενδιαφέρον διάβαζε και κατάφερνε να "φεύγει" με τα φτερά της φαντασίας του σε ονειρικές καταστάσεις.

Σίγουρα θα κοιμόταν πολύ και με συνειδητές συνέχειες και η χλωμάδα του προσώπου του, μαρτυράει σεληνιακό χαρακτήρα. Αλλά οι δρόμοι της σελήνης χρειάζονται οδηγό, που ο Λάβκραφτ δεν είχε. Και ο Σέξπιρ έγραψε μυθιστορήματα, άλλου τύπου βέβαια, αλλά το βάθος του πεδίου στο οποίο ταξιδεύει κανείς δεν εξαρτάται άμεσα  απο το θέμα.

Παρατηρούμε στα έργα του μια μοναχική πορεία, βλέποντας τα γεγονότα μέσα απο τα δικά του μάτια, ενώ οι υπόλοιποι συμπρωταγωνιστές υπάρχουν για να συμπληρώνουν το τοπίο. Δέν υπάρχουν διάλογοι, ζωντανοί, κι αν υπάρχουν μερικοί, φαίνονται σαν ακούσματα απο τον ήρωα κι ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί μόνο μ΄αυτόν. Ακόμα και σε μια σοβαρή ανταλλαγή απόψεων, οπως για παράδειγμα στο έργο του "Απο τις πύλες του Ασημένιου Κλειδιού", με τον Ινδό που οι αφηγήσεις του συνυγορούν υπέρ της ορθότητας των δρώμενων, καταλήγει στο τέλος να ειναι ο Ινδός και ο ήρωας το ίδιο πρόσωπο.

Μερικά επιπλέον στοιχεία, απο τη ζωή του, που πρέπει να παρατηρήσουμε ειναι το γεγονός οτι τα έργα του δημοσιεύτηκαν μετά θάνατον και δεν αναφέρεται πουθενά στη βιογραφία του τι δουλειά έκανε, οτι η γυναίκα του τον χωρίζει, μένει με τις θείες του και πολύ πιθανόν να χρησιμοποιεί μορφίνη για τις ασθένειες του, για την οποία κάνει αναφορά στο έργο του "Ντάγκον", όνομα που προέρχεται απο τον Οάννες Ντάγκον και διαδραματίζεται σε ωκεανό.

Η ζωή του θα πρέπει να ήταν μονότονη απο πλευράς φυσικής δράσης και οι περισσότερες επαφές με τον έξω κόσμο αστρικές, όπως θα λέγαμε στον εσωτερισμό στον οποίο ηταν ενας διανοούμενος αλλά όχι μαθητής. Αλλο επίσης στοιχείο που παρατηρούμε στα έργα του, ειναι η έλλειψη χρονικής αντίληψης. Περιγράφει πολύ καλά οτι σχετίζεται με τον χώρο, αλλά με το χρόνο δεν ασχολείται, δεν ενδιαφέρεται, γι΄αυτό και δίνει εσφαλμένα στοιχεία σπάζοντας όμως τα χρονικά φράγματα της εποχής του.

Αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά, στοιχεία εσωτερισμού που βρίσκουμε στα έργα του όπως : Στο έργο "Τα βουνά της τρέλλας" : Απομεινάρια πολιτισμού στην Ανταρκτική, με κωνικές και πυραμιδικές μορφές σε κυκλώπειες τοιχοποιίες, δημιουργημένα πριν τη περιστροφή του άξονα της γής, περιγραφές όντων απο 2η και 3η φυλή, καθώς και τη διαφοροποίηση του ανθρώπου απο τους πιθήκους.

Στο έργο "Μέσα στην άβυσσο του χρόνου", βλέπουμε οτι έχει γνώσεις ψυχολογίας και εσωτερισμού που προσπαθεί να ενοποιήσει με αποκρυφισμό, οπως και αναφορές περι των αισθήσεων των όντων εκείνων των φυλών, όραση με τριτο μάτι και ακοή και του τρόπου αναπαραγωγής με σπόρους. Μιλάει επίσης για τη μεγάλη φυλή, όπως την ονομάζει, σχετικά με την κάθοδο των πνευμάτων του φωτός σε όντα που ειχαν αναπτύξει νοητικό σπινθήρα, ενώ άλλες μορφές έπρεπε να μείνουν στο παρελθόν.

Στο έργο "Απο τις πύλες του ασημένιου κλειδιού" αναγνωρίζει και ταξιδεύει μέσα απο τις χίλιες μορφές του, γήινες και μή, φθάνοντας στο σημείο της απώλειας της ταυτότητας.

Στο έργο "Φυλακισμένος με τους Φαραώ" πάλι κάνει αναφορές για μίξη όντων, ανθρωπων με ζώα, οπως και περιγραφές των υπόγειων στοών, κάτω απο τις πυραμίδες, που αναφέρονται σε αρχαία κείμενα, αλλά οι επιστήμονες της εποχής του δεν φαντάζονταν.

Στο έργο "Το κάλεσμα του Κθούλου", μιλάει για τους Μεγάλους Αρχαίους την κάθοδο τους και τις σχέσεις τους με τ΄άστρα.

Η ερώτηση που προκύπτει μετά την διαπίστωση των εσωτερικών γνώσεων ειναι το γιατί του τρόμου, της απέχθειας και των αφορισμών. Ισως ήταν ενα πέπλο, μια κάλυψη, που μπορούσε να περάσει στο τότε κόσμο τις γνώσεις, χωρίς να προκαλέσει αντιθέσεις με το κοινό αίσθημα. Ισως απευθυνόταν στους άγνωστους σχετικούς με το αποκρυφιστικό, για κάποιο σκοπό, χρησιμοποιώντας το λογοτεχνικό πασπαρτού. Βλέπουμε οτι με τη βιβλιογραφία που αναφέρει, οδηγεί κάποιους ενδιαφερόμενους στην ανάγνωση των συγκεκριμένων έργων, πράγμα που δεν ειναι κακό.

Ισως τελικά να μην ισχύει τίποτα απο τα παραπάνω, να υπάρχει άλλος λόγος ή απλά έτσι του άρεσε και έτσι έκανε, για να έχει μια ταυτότητα ή να εκφράσει το φόβο του για τον θάνατο που τον περιτριγύριζε, για το αναπόφευκτο, που οφειλόταν στους Μεγάλους Αρχαίους που χαίρονταν να σκοτώνουν και να τρώνε σάρκες, καλεσμένοι σε δείπνο απο τον Κθούλου - Σατανά.

Αν όντως δημιούργησε έργο, έστω και μικρό, θα φαίνεται στη ψυχική επιρροή στους αναγνώστες του, άξιο τίμημα για εναν εσωτεριστή, αλλιώς θα δεχτώ πως υπήρξε μια ταλαιπωρημένη ενσάρκωση, αντιδραστική και ανασφαλής, με προυπηρεσία στα αστρικά ταξίδια, οπου δεν κατάφερε να μετουσιώσει τις εμπειρίες και θα κληθεί ξανά απο τον Κθούλου για μια ακόμα προσπάθεια.
Για το καλό του....


Βιβλιογραφία:

Χ. Φ. Λαβκραφτ Απαντα (3τόμοι), Εκδόσεις Κάκτος
Νεκρονομικόν, Eκδόσεις Κάκτος
Μυστική Δοξασία Τόμος 3ος, Εκδόσεις Πνευματικός Ηλιος